Korejski umetnik Jong Ho Ji postao je poznat širom planete po impresivnom i jedinstvenom načinu na koji reciklira stare gume stvarajući od njih prava umetnička dela.
Da umetnost i mašta ne znaju za granice dokazao je i ovaj umetnik. Skulpture životinja, ljudi i čudnovatih stvorenja, proizvod su njegove mašte, a pretočeni u predmete od starih guma. Njegova dela oduševljavaju posetioce Seula, gde su njegovi radovi izloženi.
Jong Ho Ji je magistrirao likovne umetnosti 2008. godine na Univerzitetu u Njujorku. Kada su u pitanju skulpture, diplomu za tu vrstu umetničkog stvaranja dobio je na Honigik Univerzitetu u Seulu 2005. godine.
Marina Bay Sands je danas prepoznatljivi simbol Singapura. Tri nebodera sa zajedničkim krovom na kojem se nalazi raskošan zabavni park, otvorena su 2010. godine. Ovah hotelski kompleks, čija je izgradnja koštala 6 milijardi dolara, ima 2.560 soba i kazino. Tu su i muzej u obliku lotosa, dva bioskopa, ledena dvorana i sedam ekskluzivnih restorana u kojima rade poznati svetski kuvari.
Najveća atrakcija ove građevine je ipak najviši bazen na svetu – na 55. spratu, 240 metara iznad zemlje. Zabavni park na krovu može da ugosti skoro 4.000 ljudi.
U zabačenim krajevima severoistočne Indije i dan danas je popularno plemensko, nekada zakonom zabranjeno, tradicionalno kockanje pomoću luka i strele, pri čemu se muškarci svih generacija okupljaju i istovremeno gađaju u metu.
Poreklo ove igre, poznate kao "siat knam" ili "baci strelu", koju igraju muškarci iz plemena Kasi na severoistoku Indije, nije poznato.
Učesnici biraju dvocifren broj i klade se na njega, a kolika će suma pripasti dobitniku zavisi od iznosa koji uplate da bi učestvovali u igri.
Svaki učesnik odapinje luk i strelu u pravcu mete koja je udaljena oko 50 metara, nakon čega se prebrojavaju samo strele koje se zabodu u metu, a dve poslednje cifre ukupnog broja prebrojanih strela donose dobitak onome ko se kladio na taj dvocifreni broj.
Na primer, ako 142 strele pogode metu, dobitnik je onaj koji je stavio ulog na broj 42. Ako nema dobitnika, nagradni fond se prenosi za narednu igru.
Ova igra je zabranjena tokom 40-ih i 50-ih godina prošlog veka, ali je zabrana kasnije ukinuta 1982. godine. Nakon toga je postajala sve popularnija, da bi se danas u nekim krajevima igrala i dva puta dnevno, osim nedeljom i državnim praznicima.
Prolaz divova je područje od 40.000 spojenih bazaltnih stubova koji su nastali vulkanskom erupcijom u paleogenu (pre 50-60 miliona godina). Nalazi se na severoistočnoj obali Severne Irske.
Bazaltni stubovi stvaraju stepenastu liticu koja se uranja u Irsko more. Većina stubova su heksagonalni (imaju šest strana), iako ima i stupova s manjim brojem stranica.
Neki delovi su dobili popularna imena kao što su: "Divovska čizma", "Divovo oko", "Pastirski stubovi", "Saće", "Divovske orgulje", "Divovska vrata" i "Kamilja grba".
U srednjem veku nastala je legenda kako je Prolaz divova izgradio irski ratnik Fin MekKul (Finn McCool) kako bi se borio protiv svog škotskog rivala Benandonera.
Umetnik Entoni Hou posvetio je život pravljenju neobičnih kinetičkih skulptura, koje se, za razliku od uobičajenih, pokreću snagom vetra.
Svaka od njegovih kinetičkih struktura je priča za sebe, koja izgleda magično i pomalo nestvarno. Skulpture pravi od nerđajućeg čelika, a svaki delić od kojih su napravljene pažljivo je postavljen da u savršenoj korelaciji sa vetrom i svetlošću postigne najveći utisak.
Entoni je počeo da se bavi umetničkim radom još 1952. godine, a kinetičke skulpture početo je da pravi 1989. godine. Njegova dela se nalaze širom sveta u privatnim kolekcijama.
Jedna od najzanimljivijih kreatura je ''About Face'', a zamišljena je kao lice koje menja grimase u skladu sa vetrom. Na nekim skulpturama pomeranje metalnih delova omogućava delikatni mehanizam.
Iako je dosad napravio desetine kinetičkih skulptura, najpoznatije su ''Octo", "Vlast-O-Spine" i ''In Cloud Light". Entonijev posed i studio se nalaze u Istsaundu u državi Vašington, a površine su devet hektara. Na posedu je postavljeno pet velikih kinetičkih struktura koje vise sa drveća.
Atlantski put, odnosno ''Atlanterhavsveien'' na Norveškom, je sasvim sigurno jedan od najfascinantnijih puteva na svetu zbog svojih sedam neobičnih mostova koji su ga učinili svetskom atrakcijom.
Put se uzdiže iznad nemirnih talasa Norveškog mora koji se često razbijaju o njega za vreme oluje, a samo za vreme gradnje put je pogodilo je čak 12 strašnih uragana. Ovaj segment, poznat i kao Put 64, sastoji se od nekoliko nasipa, sedam mostova i četiri stajališta – koja služe za odmor i za uživanje u neverovatnim prizorima koji se pružaju ispred.
Put je prvenstveno izgrađen kako bi povezao opštine Eide i Averoj, a duž puta su napravljena i posebna mesta za ribolov (kao i jedan most posebno dizajniran za ovu namenu) na koja turisti i lokalni stanovnici često dolaze kako bi ulovili svež bakalar.
U 20. veku, ruta je izvorno bila zamišljena kao željeznica, sli se ti planovi nisu uspeli ostvariti. Planiranje puta je počelo 1970-tih, ali sama izgradnja nije počela sve do 1983. godine. Nakon što su pogođeni uraganom – jednim za drugim – 12 puta, neobični mostovi Atlantskog puta su konačno otvoreni 7. jula 1989. godine.
Korejski umetnik Jong Ho Ji postao je poznat širom planete po impresivnom i jedinstvenom načinu na koji reciklira stare gume stvarajući od njih prava umetnička dela.
